بررسی تغییرات صید در واحد سطح و پراکنش خانواده هامور ماهیان در آب‌های ناحیه شمالی دریای عمان (استان سیستان و بلوچستان)

مطالعه حاضر به‌منظور بررسی تأثیر عمق بر الگوی پراکنش و تراکم خانواده هامور ماهیان در محدوده دریای عمان (استان سیستان و بلوچستان) در سال 1392 انجام شد. نمونه‌برداری با استفاده از کشتی تحقیقاتی فردوس 1 که یک کشتی ترالر پاشنه مجهز به تور ترال کف می­باشد به اجرا درآمد. با توجه به وسعت منطقه در آب­های دریای عمان تعداد 75 ایستگاه به طور تصادفی در لایه‌های عمقی 20-10، 30-20، 50-30 و 100-50 متری و اشکوب‌های مختلف (A تا E) انتخاب شد. بیشترین میزان توده زنده مربوط به منطقه C (صیدگاه­های گوردیم، راشدی، پزم و کنارک) به میزان3/83 تن و بیشترین مقدار شاخص صید بر واحد سطح (CPUA)، 3/195 کیلوگرم بر مایل مربع دریایی، در اشکوب B (صیدگاه­های درک، مکی سر، تنگ و دماغه) محاسبه شد. بر اساس لایه­های عمقی نیز بیشترین میزان شاخص صید بر واحد سطح در لایه عمقی 100-50 متر به میزان 3/196 کیلوگرم بر مایل مربع دریایی و بیشترین میزان توده زنده، 1/178 تن در لایه عمقی 100-50 متر محاسبه گردید. درنهایت نقشه پراکنش خانواده هامور ماهیان به کمک نرم‌افزار Arc-GIS ترسیم شد.